Adrian se blou velskoene

Dit is met groot afwagting dat ons wag vir die eerste groot tree wat Adrian gaan gee. Dit is nou al 'n geruime tyd dat hy op sy eie regop staan en self 'squad' sonder enige hulp. Die skuifel passies laangs die koffietafel word ook al hoe vinniger. Ouma beweer dat hy binne die volgende twee weke gaan stap.

Adrian se blou velskoene

Pa is naturrlik baie opgewonde oor hierdie uitsig, dit beteken balskop, hardloop in die tuin, wegkruipertjie speel ens. Dit beteken ook dat Ma en Pa gedurig op hulle hoede sal moet wees. Reeds in 'n oogwink kan Adrian onder 'n mens se neus verdwyn.
Net paar dae gelede durf ons drie (Pa, Ma en Adrian) winkels aan. Soos 'n groot draak met sy bek wyd oop het Menlyn Mall voor ons verrys. Ons moes maar oe toe knip en in die draak se keel af stap met een doel voor oe - Adrian het skoene nodig. Dit is allermins amper winter en die mannetjie gaan begin loop. Wat 'n gesig moes dit vir omstanders wees om te sien hoe Ma en Pa oeeh en Aaah oor al die klein skoentjies. Die sweet het my voorkop letterlik begin afstroom soos ek moes stoei om skoene aan Adrian se voete te kry. Skoene is nie gemerk soos klere nie - 12-18 maande. Skoene het net nommers - 3, 4, 5... Uitendelik is dit 'n uitgemaakte saak, Adrian dra 'n nommer 5 skoen. Met die skoene aan die voete is ons by die kasiere en betaal. Die skoene is "Walkmates". Blykbaar ondersteun dit die voetjies en maak dit vir kleintjies makliker om te loop.
Al wat die skoene kort is spykers onder die sole, want ek dink hierdie seuntjie gaan soos 'Golden Gate se perde haastig wees - dit is nou wanneer omdraai, terug na die stalle.